Produkte

Ons het voorheen regulatoriese prosesse teëgekom waarin dihidrotestosteroon (DHT) sy inhiberende effek op paratiroïedhormoonverwante proteïen (PTHrP) geenonderdrukking deur die estrogeenreseptor (ER)α, maar nie die androgeenreseptor (AR), in borskanker MCF-7-selle uitgeoefen het nie. .Hier het ons ondersoek of so 'n afwykende ligand-kernreseptor (NR) interaksie teenwoordig is in prostaatkanker LNCaP-selle.Eerstens het ons bevestig dat LNCaP-selle groot hoeveelhede AR uitgedruk het teen weglaatbare vlakke van ERα/β of progesteroonreseptor.Beide onderdrukking van PTHrP en aktivering van prostaat-spesifieke antigeengene is waargeneem na onafhanklike toediening van 17β-estradiol (E2), DHT of R5020.In ooreenstemming met die idee dat die LNCaP AR sy ligand-spesifisiteit verloor het as gevolg van 'n mutasie (Thr-Ala877), het eksperimente met siRNA wat die onderskeie NR gerig het, aan die lig gebring dat die AR die rol van die bemiddelaar van gedeelde hormoonafhanklike regulering gemonopoliseer het, wat sonder uitsondering geassosieer was. met kerntranslokasie van hierdie mutante AR.Mikroskikkingsanalise van geenregulering deur DHT, E2 of R5020 het geopenbaar dat meer as die helfte van die gene stroomaf van die AR (Thr-Ala877) in die LNCaP-selle oorvleuel.Van besondere belang, ons het besef dat die AR (wild-tipe [wt]) en AR (Thr-Ala877) ewe verantwoordelik was vir die E2-AR interaksies.Fluoresensiemikroskopie-eksperimente het getoon dat beide EGFP-AR (wt) en EGFP-AR (Thr-Ala877) uitsluitlik binne die kern gelokaliseer is na E2- of DHT-behandeling.Verder het verslaggewertoetse aan die lig gebring dat sommige ander kankerselle afwykende E2-AR (wt) seine vertoon soortgelyk aan dié in die LNCaP-selle.Ons postuleer hierin die teenwoordigheid van verstrengelde interaksies tussen wt AR en E2 in sekere hormoon-sensitiewe kankerselle.