Produkte

Ons het die fisiese stabiliteit van amorfe curcumin dispersies en die rol van curcumin-polimeer intermolekulêre interaksies in die vertraag van kristallisasie ondersoek.Curcumin is 'n interessante modelverbinding aangesien dit beide intra- en intermolekulêre waterstofbindings in die kristal vorm.'n Struktureel diverse stel amorfe dispersiepolimere is ondersoek;poli(vinielpirrolidon), Eudragit E100, karboksimetielsellulose-asetaatbutyraat, hidroksipropylmetielsellulose (HPMC) en HPMC-asetaatsuksinaat.Mid-infrarooi spektroskopie is gebruik om die omvang van curcumin-polimeer interaksies te bepaal en te kwantifiseer.Fisiese stabiliteit onder verskillende omgewingstoestande is gemonitor deur poeier X-straaldiffraksie.Curcumin chemiese stabiliteit is gemonitor deur UV-Vis spektroskopie.Isolasie van stabiele amorfe curcumin was moeilik in die afwesigheid van polimere.Polimere het bewys as effektiewe curcumin kristallisasie inhibeerders wat die produksie van amorfe vaste dispersies moontlik maak;die polimere het egter baie verskillende vermoëns getoon om kristallisasie tydens langtermynberging te inhibeer.Curcumin intramolekulêre waterstofbinding het die omvang van sy waterstofbinding met polimere verminder;dus was die meeste polimere nie hoogs effektiewe kristallisasie-inhibeerders nie.Oor die algemeen het polimere geblyk kristallisasie-inhibeerders te wees, maar inhibisie was beperk as gevolg van die intramolekulêre waterstofbinding in curcumin, wat lei tot 'n afname in die vermoë van die polimere om op 'n molekulêre vlak te reageer.