Produkte

Sigma-reseptor 1 (σR1) is 'n nie-opioïede transmembraanproteïen wat as 'n molekulêre chaperone by die endoplasmiese retikulum-mitochondriale membraan kan optree.Ligande vir σR1, soos (+)-pentazosien [(+)-PTZ], verleen gemerkte retinale neurobeskerming in vivo en in vitro.Onlangs het ons die retinale fenotipe van muise wat nie σR1 (σR1 KO) het nie, ontleed en normale retinale morfologie en funksie by jong muise (5-30 weke) waargeneem, maar negatiewe scotopiese drempelreaksies (nSTRs), retinale ganglionsel (RGC) verlies en ontwrigting verminder. van optiese senuwee-aksone in ooreenstemming met innerlike retinale disfunksie teen 1 jaar.Hierdie data het ons gelei om die hipotese te toets dat σR1 krities kan wees om chroniese retinale stres te voorkom;diabetes is as die model van chroniese stres gebruik. Om te bepaal of σR1 benodig word vir (+)-PTZ neurobeskermende effekte, is primêre RGC's wat uit wildtipe (WT) en σR1 KO muise geïsoleer is, aan xanthine-xanthine oksidase (10 µM: 2 mU/ml) om oksidatiewe stres in die teenwoordigheid of afwesigheid van (+)-PTZ te veroorsaak.Seldood is geëvalueer deur terminale deoksinukleotidieltransferase dUTP nick end etikettering (TUNEL) analise.Om die effekte van chroniese stres op RGC-funksie te evalueer, is diabetes in 3-week C57BL/6 (WT) en σR1 KO muise geïnduseer, met streptozotosien om vier groepe op te lewer: WT nie-diabetiese (WT nie-DB), WT-diabetiese (WT-DB) ), σR1 KO nie-DB, en σR1 KO-DB.Na 12 weke van diabetes, toe muise 15 weke oud was, is intraokulêre druk (IOP) aangeteken, elektrofisiologiese toetse is uitgevoer (insluitend opsporing van nSTRs), en die aantal RGCs is in retinale histologiese snitte getel. In vitro studies het getoon dat (+)-PTZ kon nie oksidatiewe stres-geïnduseerde dood van RGC's wat van σR1 KO-muise geoes is voorkom nie, maar het robuuste beskerming teen dood van RGC's wat van WT-muise geoes is, gebied.In die studies van chroniese stres wat deur diabetes veroorsaak word, was die IOP gemeet in die vier muisgroepe binne die normale omvang;daar was egter 'n beduidende toename in die IOP van σR1 KO-DB muise (16 ± 0.5 mmH g) in vergelyking met die ander groepe wat getoets is (σR1 KO nie-DB, WT nie-DB, WT-DB: ~12 ± 0.6 mmHg ).Wat elektrofisiologiese toetsing betref, was die nSTR's van σR1 KO nie-DB muise soortgelyk aan WT nie-DB muise op 15 weke;hulle was egter aansienlik laer in σR1 KO-DB muise (5 ± 1 µV) in vergelyking met die ander groepe, insluitend, veral, σR1 KO-nieDB (12±2 µV).Soos verwag, was die aantal RGC's in σR1 KO nie-DB muise soortgelyk aan WT nie-DB muise op 15 weke, maar onder chroniese stres van diabetes was daar minder RGC's in retinas van σR1 KO-DB muise. Dit is die eerste verslag wat onomwonde toon dat die neurobeskermende effekte van (+)-PTZ σR1 vereis.σR1 KO muise toon normale retinale struktuur en funksie op jong ouderdomme;wanneer dit egter aan die chroniese stres van diabetes onderwerp word, is daar 'n versnelling van retinale funksionele tekorte in σR1 KO muise sodanig dat ganglionsel disfunksie op 'n baie vroeër ouderdom waargeneem word as niediabetiese σR1 KO muise.Die data ondersteun die hipotese dat σR1 'n sleutelrol speel in die modulering van retinale stres en 'n belangrike teiken vir retinale siekte kan wees.